روزهای کودکی یادش به خیر، آن زمان ها که:

پدر تنها قهــرمان بود.

عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد،

بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود ...

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند،

تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند،

تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود،

و معنای خداحافـظ، تا فردا بود...!